English
Español 
Português 
русский 
Français 
日本語 
Deutsch 
tiếng Việt 
Italiano 
Nederlands 
ภาษาไทย 
Polski 
한국어 
Svenska 
magyar 
Malay 
বাংলা ভাষার 
Dansk 
Suomi 
हिन्दी 
Pilipino 
Türkçe 
Gaeilge 
العربية 
Indonesia 
Norsk 
تمل 
český 
ελληνικά 
український 
Javanese 
فارسی 
தமிழ் 
తెలుగు 
नेपाली 
Burmese 
български 
ລາວ 
Latine 
Қазақша 
Euskal 
Azərbaycan 
Slovenský jazyk 
Македонски 
Lietuvos 
Eesti Keel 
Română 
Slovenski 
मराठी 
Srpski језик
توسعه زباله سوز
2023-04-07
زباله سوز برای زباله های خانگی، زباله های پزشکی، زباله های صنعتی عمومی (ضایعات صنعتی عمومی اقدامات پیشرفته ای مانند احتراق در دمای بالا، اکسیژن رسانی ثانویه و تخلیه خودکار سرباره را برای برآورده کردن الزامات نظارتی برای تخلیه آلودگی انجام می دهند) مناسب است.
در مقایسه با دفن زباله و کمپوست، زباله سوز باعث صرفه جویی در زمین بیشتر می شود و باعث آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی نمی شود.
با شتاب شهرنشینی و نزدیک شدن به مرز شاخص های زمین های ساختمانی، زباله سوز به تدریج به یک انتخاب عملی برای شهرهای بزرگ و متوسط در مناطق مرکزی و شرقی با جمعیت متراکم، کاربری سخت زمین و محاصره زباله تبدیل شده است.
از نیمه دوم قرن نوزدهم، کشورهای پیشرفته غربی به طراحی و توسعه تجهیزات سوزاندن زباله پرداختند.
اولین تجهیزات سوزاندن مواد زائد جامد در جهان در اروپا در انقلاب دوم تکنولوژیک متولد شد. در نیمه دوم قرن نوزدهم، پدینگتون در انگلستان به یک شهر صنعتی پرجمعیت تبدیل شد.
در سال 1870، یک زباله سوز در شهر پدینگتون به بهره برداری رسید. در آن زمان، میزان رطوبت و خاکستر زباله ها هر دو بالا بود، بنابراین ارزش حرارتی آن کم بود و سوزاندن آن دشوار بود. بنابراین وضعیت کار این زباله سوز نامناسب بود و به زودی فعالیت آن متوقف شد. در پاسخ به مشکلات بی کیفیت و دشواری سوزاندن زباله، ابتدا یک رنده دولایه (با درزهای زغال سنگ شدیداً سوزان در رنده پایین) به کار گرفته شد و سپس در سال 1884 تلاش شد تا زباله ها با زغال سنگ مخلوط شوند. بهبود ویژگی های احتراق سوخت زباله با این حال، هر دو تلاش به نتایج رضایت بخشی نرسیدند و به دلیل دودکش کم، محیط اطراف توسط دود تحریک کننده آلوده شد.
برای حل مشکل دود تحریک کننده و آلودگی کربن سیاه، اولین اقدام انجام شده افزایش دمای سوزاندن به 700 درجه سانتیگراد و بعداً افزایش بیشتر آن به 800-1100 ℃ است. در آن زمان، مردم قبلاً از تأثیر حجم هوای احتراق و روش ورودی بر دمای گازهای دودکش آگاه بودند، بنابراین اقداماتی مانند بالا بردن دودکش، پیکربندی فن های منبع تغذیه و فن های پیشران القایی به طور متوالی برای افزایش تهویه و پاسخگویی به تقاضای احتراق اتخاذ شد. حجم هوا در فرآیند سوزاندن پس از بالا آمدن دودکش، مشکل انتشار مواد تحریک کننده و مضر در دود را نیز حل می کند.
با توجه به تغییرات قابل توجه در نوع و ترکیب زباله که ممکن است در مناطق و فصول مختلف رخ دهد، تجهیزات زباله سوز باید سازگاری مناسبی با سوخت داشته باشند. در این راستا، اقدامات فنی انجام شده در آن زمان اضافه کردن یک منطقه خشک کن زباله در زباله سوز و استفاده از پیش گرمایش هوای احتراق بود.
در مقایسه با دفن زباله و کمپوست، زباله سوز باعث صرفه جویی در زمین بیشتر می شود و باعث آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی نمی شود.
با شتاب شهرنشینی و نزدیک شدن به مرز شاخص های زمین های ساختمانی، زباله سوز به تدریج به یک انتخاب عملی برای شهرهای بزرگ و متوسط در مناطق مرکزی و شرقی با جمعیت متراکم، کاربری سخت زمین و محاصره زباله تبدیل شده است.
از نیمه دوم قرن نوزدهم، کشورهای پیشرفته غربی به طراحی و توسعه تجهیزات سوزاندن زباله پرداختند.
اولین تجهیزات سوزاندن مواد زائد جامد در جهان در اروپا در انقلاب دوم تکنولوژیک متولد شد. در نیمه دوم قرن نوزدهم، پدینگتون در انگلستان به یک شهر صنعتی پرجمعیت تبدیل شد.
در سال 1870، یک زباله سوز در شهر پدینگتون به بهره برداری رسید. در آن زمان، میزان رطوبت و خاکستر زباله ها هر دو بالا بود، بنابراین ارزش حرارتی آن کم بود و سوزاندن آن دشوار بود. بنابراین وضعیت کار این زباله سوز نامناسب بود و به زودی فعالیت آن متوقف شد. در پاسخ به مشکلات بی کیفیت و دشواری سوزاندن زباله، ابتدا یک رنده دولایه (با درزهای زغال سنگ شدیداً سوزان در رنده پایین) به کار گرفته شد و سپس در سال 1884 تلاش شد تا زباله ها با زغال سنگ مخلوط شوند. بهبود ویژگی های احتراق سوخت زباله با این حال، هر دو تلاش به نتایج رضایت بخشی نرسیدند و به دلیل دودکش کم، محیط اطراف توسط دود تحریک کننده آلوده شد.
برای حل مشکل دود تحریک کننده و آلودگی کربن سیاه، اولین اقدام انجام شده افزایش دمای سوزاندن به 700 درجه سانتیگراد و بعداً افزایش بیشتر آن به 800-1100 ℃ است. در آن زمان، مردم قبلاً از تأثیر حجم هوای احتراق و روش ورودی بر دمای گازهای دودکش آگاه بودند، بنابراین اقداماتی مانند بالا بردن دودکش، پیکربندی فن های منبع تغذیه و فن های پیشران القایی به طور متوالی برای افزایش تهویه و پاسخگویی به تقاضای احتراق اتخاذ شد. حجم هوا در فرآیند سوزاندن پس از بالا آمدن دودکش، مشکل انتشار مواد تحریک کننده و مضر در دود را نیز حل می کند.
با توجه به تغییرات قابل توجه در نوع و ترکیب زباله که ممکن است در مناطق و فصول مختلف رخ دهد، تجهیزات زباله سوز باید سازگاری مناسبی با سوخت داشته باشند. در این راستا، اقدامات فنی انجام شده در آن زمان اضافه کردن یک منطقه خشک کن زباله در زباله سوز و استفاده از پیش گرمایش هوای احتراق بود.
We use cookies to offer you a better browsing experience, analyze site traffic and personalize content. By using this site, you agree to our use of cookies.
Privacy Policy